Uitzoomen van lijf naar leven
“Natuurlijk help ik als huisarts iemand het liefst van de pijn en de klachten af. Herstel en genezing is mijn primaire doel. Alleen ligt het niet altijd zo eenvoudig. Veel klachten kunnen we simpelweg niet zomaar verhelpen. In mijn spreekkamer wordt het goede gesprek steeds belangrijker. Lichamelijk onderzoek is misschien nog maar bij één op de tien consulten nodig. Samen met de patiënt onderzoeken en ontdekken wat nog wél kan in het dagelijks leven, zie ik ook als een vorm van genezing.”
Door Carola Rossing
Al bijna tien jaar werkt Karin van der Linde als huisarts op praktijk De Linie in Doesburg. “Wat mij drijft is mensen helpen. Ik hou van het persoonlijke contact, kijk graag met ze mee en zoek hoe we medische klachten kunnen oplossen. Zeker in de beginjaren deed ik enorm mijn best om uitgebreid toe te lichten wat er fysiek speelde, om goede medicijnen voor te schrijven en aanvullende adviezen te geven. Ik trok de hele verantwoordelijkheid naar me toe. Met de bril van nu zeg ik: niet goed voor mezelf, maar ook niet voor de patiënten. Ik ontnam ze iets essentieels: de eigen regie. Nu zie ik patiënten zelfstandig keuzes maken en trots zijn op de weg die ze afleggen.”
Dokter, er moet iets gebeuren!
Karin ontdekte dat ‘genezen’ een breder begrip is. “Het begint in mijn vak altijd met ‘Dokter, er moet iets gebeuren!’ Maar als de somatische behandelingen tot onvoldoende verbetering leiden, zoom ik uit van lijf naar leven en gaan we van het medische naar het alledaagse. Laatst kwam een tiener bij me met vage rugklachten. Zij bleek op allerlei fronten vastgelopen en zat vooral somber op haar kamer te gamen. Toen ik vroeg wat ze leuk vond, bleek ze een passie voor paardrijden te hebben. Ze was daar nu helaas veel te moe voor. We hebben samen gekeken naar de mogelijkheden. Ze leerde haar energie beter te verdelen waarna ze weer rustig het paardrijden kon oppakken. En haar rugklachten? Doordat ze niet meer depri in haar luie stoel lag te gamen, maar weer actiever werd, verdwenen die vanzelf.”
“Daar word ik nou blij van: patiënten regie over hun lijf teruggeven!”
Verborgen in de onderstroom
Een ander voorbeeld. Een studente met het Prikkelbare Darm Syndroom klaagde over terugkerende buikpijn. “Ik probeerde helder te krijgen wanneer de klachten opdoken. Wat ging eraan vooraf? Was het voeding? Nee. Spanning? Bingo. Ze was al twee jaar bezig met afstuderen en dat lukte alsmaar niet. Ze durfde haar vragen niet aan haar begeleider te stellen. Langzaam ontvouwde zich de onderstroom: er speelde perfectionisme in combinatie met faalangst. Voor het mentale welbevinden verwees ik haar door naar de psycholoog. Daarnaast zat de spanning in haar lijf. Ik raadde haar daarvoor een website aan met diverse behandelopties, zodat ze zelf een keuze kon maken. De keer erna meldde ze opgetogen dat ze met hypnotherapie was begonnen. Kijk, daar word ik nou blij van: patiënten regie over hun lijf teruggeven!”, aldus Karin.
Proces van kleine stappen
Samenwerken met andere (para)medici is noodzakelijk. “Via IJsselstromen is dat eenvoudig: we vertrouwen elkaar en weten elkaar snel te vinden. Samen krijgen we de mensen vaak beter in beweging. Zeker bij hardnekkige klachten lijkt een brede, positieve gezondheidsaanpak de grootste winst te hebben.” Ze maakt daarbij de kanttekening dat eigen regie niet voor iedereen even makkelijk is, maar in haar ogen altijd mogelijk. “Sociaal en cognitief zwakkere patiënten hebben wel extra steun nodig. Geldproblemen of het onvermogen om je eigen aandeel te zien, maken regie nemen over je leven ingewikkeld. Dan ga ik een proces met ze in van vele kleine stappen. Onlangs bleek een passieve diabetespatiënt met ernstige obesitas na aanmoediging toch in staat om te bewegen, nadat helder werd dat ze haar vroegere uitstapjes naar de markt zo miste. In het begin was de trap aflopen in haar flat al te veel. We kozen voor kleine stapjes onder begeleiding van de ergotherapeut.”
Gouden momenten opzoeken
Karin is tevreden én ze vindt dat het beter kan. “Het schuurt enorm; er blijft nog veel liggen. En dat wordt ook niet beter met minder collega’s. Neem het spinnenweb. Een prachtig instrument dat ons veel zou kunnen brengen. Ook preventief. Maar samen invullen zit er niet in. Domweg omdat we onvoldoende tijd hebben. En onze consulten zijn al verlengd, van tien naar vijftien minuten… Ik zou willen dat mensen in het algemeen meer mogelijkheden zien om invloed uit te oefenen op hun eigen gezondheid. Aandacht geven aan wat je wél kunt is zo essentieel! Dat geldt ook voor ons. Tegenwoordig stellen mijn collega en ik elkaar regelmatig de vraag: ‘Wat heeft jou vandaag voldoening gegeven?’ Die kleine mindful momentjes maken je bewust van de mooie kanten van het vak en zijn goud waard.”